Ze zetten twintig baby’s van acht maanden aan een tafel en legden daarop speelgoedbeesten. Soms binnen handbereik, soms met moeite te pakken of zelfs ver buiten bereik. Via video-opnames hielden de psychologen bij hoe vaak de kleintjes naar de knuffels reikten.
De baby’s bleken veel vaker naar verafgelegen speelgoedbeesten te grijpen als hun ouders erbij waren dan wanneer ze alleen waren. Ook als de volwassene iemand was die ze niet kenden, strekten ze hun handjes vaker uit, zo bleek uit een tweede onderzoek met twintig andere baby’s.
Al met acht maanden verwachten kleintjes dus dat volwassenen zien wat ze willen, én dat ze daarbij willen helpen. De psychologen beschouwen dit ‘sociale reiken’ als een voorloper van communiceren door aan te wijzen, iets wat kinderen pas doen rond hun eerste levensjaar.