We hadden u graag persoonlijk ontmoet, maar u wilde dat niet. Waarom geeft u er de voorkeur aan om dit interview per e-mail te doen?
‘Ik vind het prettiger om mijn antwoorden op te schrijven, want dan kan ik ze nog nader bewerken als dat nodig is.’
Sinds de publicatie van uw boek ‘Het drama van het begaafde kind’ heeft u heel veel reacties gekregen van mensen uit de hele wereld. Welke troffen u het meest?
‘Wat mij erg heeft geraakt, is het feit dat veel mensen mij schreven dat ze na het lezen van mijn boek voor de eerste keer in hun leven de verdrongen pijn uit hun kindertijd konden voelen.’
U heeft uw theorie niet gewijzigd, maar een paar jaar geleden heeft u ‘Het drama van het begaafde kind’ wel herschreven. Wat heeft u veranderd?
‘Ik heb alleen de taal een beetje veranderd. Het belangrijkste verschil is dat ik in de nieuwe versie geen psychoanalytische begrippen meer gebruik.’
Het drama van het kind is volgens u dat het zich moet aanpassen aan de verwachtingen van de ouders, waardoor het zijn ware gevoelens niet kan toelaten. Hoe was dat in uw eigen leven?
‘Bij mij ging