De vraag

Mijn ernstig zieke moeder weigert mijn hulp

Beste mevrouw Reijersen van Buuren,
Hoe moet ik omgaan met mijn moeder?

Ik ben een meisje van net 18, en mijn moeder heeft onlangs de diagnose hersentumor gekregen. Ze kan nog heel weinig, maar wil bijna geen hulp van mij. Omdat ik haar goed ken, zie ik het als eerste als er wat is of als het minder goed gaat, maar als ik er iets over zeg, luistert ze niet naar me.

Hoe kan ik dit het beste aanpakken?
Groet,
Suzanne

Het advies

Expert

Gerrie Reijersen van Buuren

Familie en relaties

 

Dag Suzanne,
Jij probeert er in alles voor je moeder te zijn omdat je ziet hoe zwaar het voor haar is. En het lijkt erop dat zij jou in alles wil ontzien/jou ook nog een beetje ‘onbezorgde tijd ‘ wil geven. En dus datgene wat ze zelf nog kan doen ook zelf te doen.

Ik zal je een aantal dingen zeggen die ik heb gezien in soortgelijke situaties – ik heb 10 jaar op de afdeling oncologie van een ziekenhuis gewerkt.

Wanneer een moeder de diagnose kanker krijgt gaat er vaak als eerste door haar heen dat ze het voor haar kinderen zo lang mogelijk ‘normaal’ wil laten zijn. Dat betekent dat ze zoveel mogelijk alles wil laten doorgaan zoals het ging – ook in zelf dingen doen. Het betekent ook dat zij niet altijd eerlijk over haar gevoelens is, want ze wil haar kind (ook al is die 18 of ouder) daar niet mee belasten. Ook voelen moeders zich vaak schuldig, alsof ze expres hun kinderen in de steek laten. Vanuit dat schuldgevoel doen ze zich vaak groter voor dan ze zich voelen.

Het kind, dat inderdaad die moeder langer kent dan vandaag en dat ziet gebeuren, voelt zich dan vaak buitengesloten en heeft het gevoel de moeder niet te kunnen bereiken. Daarbij willen kinderen graag alles doen om te helpen én worstelen zij met hun gevoelens over de angst hun moeder te verliezen. Helpen is een manier om nabij te zijn, om dichtbij te zijn. Ook het kind doet zich vaak groter voor dan het is om op die manier te helpen. Wanneer dit patroon niet doorbroken wordt ontstaat er een soort verwijdering die beiden niet willen maar die zich wel ontwikkelt. Dit ligt ook ten grondslag aan jouw vraag denk ik.

Een ander aspect is dat mensen die kanker krijgen ook met de eindigheid van het bestaan worden geconfronteerd. Zij willen dan zo lang mogelijk zelf dingen doen om nog enigszins eigenwaarde te hebben en te houden.

Deze ‘verliesangst’ die alle partijen voelen wordt vaak niet benoemd. Juist omdat je zoveel voor elkaar betekent en van elkaar houdt benoem je niet waarover het gaat en waar iedereen eigenlijk de hele dag aan denkt. Wanneer het gaat om een hersentumor kan het een extra complicerende factor zijn dat het karakter van iemand verandert – iets wat vanzelfsprekend voor alle partijen heel pijnlijk is.

En nu terug naar jou en je vraag hoe je dit het beste kunt aanpakken.

Zou het je lukken om naar je moeder toe te benoemen wat je ziet en wat dat met jou doet? Kun je zeggen wat er (en niet alleen op die momenten) in je omgaat, waarover je je zorgen maakt? Kun je vragen wat er in haar omgaat, delen dat je bang bent dat ze straks helemaal niets meer kan en dat je bang bent haar te verliezen en dat je niet weet hoe het dan verder moet? Zou het je lukken te zeggen wat je bij haar ziet en haar kunnen vragen hoe zij wil dat jij haar helpt ? Kun je afspraken maken over wat zij zelf wil blijven (proberen te) doen en bekijken welke dingen jij van haar zou kunnen overnemen met haar goedkeuring? Soms is helpen het iemand zelf laten doen, probeer je dat ook te beseffen.

Wanneer dit ‘uitspreken van gedachten en gevoelens’ je gaat lukken doorbreek je het patroon van elkaar ontzien en daardoor juist belasten. Het is niet makkelijk maar het zal jullie beiden wel helpen om nabij elkaar te kunnen zijn en elkaars echte zorgen te delen en samen te dragen. Ieder op eigen wijze en toch samen.

Suzanne heb jij mensen met wie je dit kunt delen? Is er iemand tegen wie jij kunt zeggen wat jouw pijn is en wat pijn doet? Iemand aan wie je kunt vragen hoe het verder moet? Voor praktisch dingen rond ziekte kan de huisarts ook een steun voor je zijn. Schakel die in! Wanneer er nog andere gezinsleden zijn probeer dan ook met hen te delen wat je bezig houdt. Soms voelt dat gek omdat het geen gewoonte is maar als niemand het doet mist iedereen een kans: de kans elkaar nabij te zijn in een moeilijke tijd die voor iedereen zijn eigen betekenis heeft.

Ik gun jou nabijheid met je moeder,
Gerrie

Gerrie Reijersen van Buuren

Gerrie Reijersen van Buuren is contextueel therapeut en heeft een praktijk voor contextuele therapie.

Publicaties
Verlangen naar erkenning – ontdek wie je bent/therapie in beeld, 2011

Meer weten?

Meer weten over dit thema? Bekijk Familie
Laat familiepatronen los – maak je eigen keuzes
Training

Laat familiepatronen los – maak je eigen keuzes

  • Herken én doorbreek je belemmerende familiepatronen
  • Ontdek hoe je je eigen pad kunt bewandelen en voel je vrijer
  • Inspirerende video’s en opdrachten onder begeleiding van een contextueel therapeut
Bekijk de training
Nu maar
69,-
Deel dit artikel:
15 februari 2012 | Laatst gewijzigd op 4 juni 2020

Lees ook deze artikelen

Aan den lijve: eerst arts, nu ineens patiënt
Interview

Aan den lijve: eerst arts, nu ineens patiënt

Jarenlang gaven ze als therapeut of verpleger deskundige adviezen aan anderen. Toen werden ze zomaar zelf patiënt, cliënt of sla...
Hoe beleef jij seks in de vakantie?
Branded content

Hoe beleef jij seks in de vakantie?

De temperatuur buiten stijgt, maar ook zeker in de slaapkamers. In de zomermaanden is het namelijk heet tussen de lakens, want we ...
Over de invloed van het weer op onze gezondheid
Artikel

Over de invloed van het weer op onze gezondheid

‘Er is storm op komst, ik voel het aan mijn gewrichten!’ Wie fronstbij zo’n opmerking, moet vooral eens verder lezen. Want h...
Over de invloed van het weer op onze gezondheid
Artikel

Over de invloed van het weer op onze gezondheid

‘Er is storm op komst, ik voel het aan mijn gewrichten!’ Wie fronstbij zo’n opmerking, moet vooral eens verder lezen. Want h...
Martin Simek: ‘Ik laat mezelf helemaal zien’
Interview

Martin Simek: ‘Ik laat mezelf helemaal zien’

Interviewer Martin Simek charmeert, provoceert, raakt aan. Hoe lukt het hem toch om met totaal onbekenden zo snel vertrouwelijk te...
Geef je bloot, dan durf ik het ook
Artikel

Geef je bloot, dan durf ik het ook

Wie worstelt met persoonlijke kwesties kan zich intens eenzaam voelen. Maar als je er open over bent, ontdek je dat er anderen zij...
Mijn moeder claimt mij te veel
Advies

Mijn moeder claimt mij te veel

Beste heer van Mulligen, Ik ben opgegroeid met een controlerende, kritische, veeleisende en regelmatig suïcidale moeder en emotio...
Stilstaan
Artikel

Stilstaan

Het gevoel dat wij klein zijn en het leven groots, en dat we de helft nog niet weten – het zet de tijd even stil. Waarom we die ...
Ik voel me verplicht mijn moeder te vermaken
Advies

Ik voel me verplicht mijn moeder te vermaken

Mijn moeder, die al vijftien jaar weduwe is, kan zichzelf niet vermaken. Ze voelt zich eenzaam maar doet daar niets aan. Ik leid e...
‘Mijn echte moeder wil me niet kennen’
Interview

‘Mijn echte moeder wil me niet kennen’

Niemand in Mariëlle’s oorspronkelijke familie weet van haar bestaan af. Behalve haar biologische moeder, die haar afstond bij d...
3976