Ik wil zijn kinderen minder zien
Beste Roos,
Mijn partner is een echte familieman en heeft dan ook veel behoefte aan contact met zijn kinderen en kleinkinderen. Dat betekent dat we hen bijna iedere week wel zien. Dat kan ook omdat ze redelijk in de buurt wonen. Hij heeft zijn kinderen, ook na de scheiding, altijd bij zich gehad en ze zijn lang een eenoudergezin geweest.
Ikzelf heb ook kinderen die veel verder weg wonen waardoor er veel minder contact kan zijn. Daarnaast zijn mijn kinderen en ik veel minder familiemensen en is de behoefte aan wekelijks contact er niet. Dit zou ook niet kunnen door de afstand. Vanaf de puberleeftijd had ik met de vader van de kinderen een co-ouderschap en was dus ook meer gewend aan leven zonder de kinderen.
Het probleem wat nu al jaren bestaat is, dat ik min of meer gedwongen ben ook veel contact te hebben met zijn gezin. Mijn partner verwacht ook dat ik min of meer de ‘moederrol’ op me neem. Dit valt me soms erg zwaar hoewel zijn kinderen prettige mensen zijn. Toch vind ik dat ik niet kan zeggen dat hij zijn kinderen minder moet zien. Hij heeft er immers behoefte aan.
Maar eigenlijk voel ik me voortdurend overvraagd hierin en het lukt me dan ook niet altijd om belangstellend te zijn naar zijn gezin. Soms vraag ik me af of ik jaloers ben op de aandacht die zijn gezin krijgt van hem of op de goede band die er bestaat tussen hem en zijn kinderen. Aan de andere kant ben ik van nature helemaal geen jaloers type.
Kun je me tips geven die me zouden kunnen helpen wat meer ontspannen hierin te zijn.
Vriendelijke groeten,
Maria
