Mijn broer is jaloers op mij

Dag Else-Marie,
Mijn familiegeschiedenis wordt gekenmerkt door ruzies, verwijdering, jaloezie en verbittering. Zowel de banden met mijn moeders familie als die van mijn vader waren erg problematisch. Zelf ben ik, inmiddels 37, opgegroeid in een los-zand gezin, waar voortdurend ruzie was en de dreiging van scheiding. Mijn ouders leven overigens beide nog en zijn nog steeds getrouwd.

Ik heb een jongere broer, hij is nu 34. Relaties zijn altijd een probleem voor mij geweest (niet zo vreemd natuurlijk). Inmiddels ben ik een alleenstaande moeder van een zoon van zeven. Mijn broer, die altijd jaloers op mij is geweest en zich achtergesteld heeft gevoeld, is sinds de geboorte van mijn zoon ook jaloers op hem.

Met mijn ouders, met wie ik jaren lang gevochten heb om erkenning, heb ik inmiddels een redelijk contact. Ze zijn in elk geval zeer trotse en leuke grootouders! Mijn broer is echter gek van jaloezie op de aandacht die mijn zoon krijgt van opa en oma. Voor hem is het leven een strijd, hij lijkt te blijven hangen in verbitterde woede. Hij heeft professionele hulp gehad, maar dit heeft weinig opgeleverd. Hij overstelpt mijn ouders met verwijten over de aandacht die mijn zoon krijgt en laat verstek gaan op familiebijeenkomsten.

Mijn broer is heel ongelukkig, hij heeft nog meer dan ik problemen met relaties (hij heeft nog nooit een vriendin gehad). Zowel zijn pijn als de totale situatie, zijn voor mij een constante schaduw over mijn eigen leven. Ik weet niet hoe ik de situatie kan doorbreken en hem helpen. Ik heb al van alles geprobeerd.
groeten, Maria