Ik wil al vijf jaar graag trouwen, maar mijn vriend geeft daar niets om. Als ik hem vraag of hij het voor mij zou willen doen, zegt hij: ‘Ja, ooit.’
Ik snap dat ik niet moet pushen, maar ik ben inmiddels 30 en wil graag verder. Daarnaast heb ik veel behoefte aan intimiteit, seks en aanrakingen, maar ook daarin komt hij me niet tegemoet. Ik weet niet of ik dit ga volhouden.
Mijn moeder zei altijd: als je het gevoel hebt dat je aan het lijntje wordt gehouden, dan is dat zo. Waarom blijf je bij deze man? Waarschijnlijk omdat je van hem houdt. O, die vervloekte liefde die mensen steviger vasthoudt dan de zwaarst bewaakte gevangenis.
In mijn praktijk kom ik veel gevangenen tegen. Ze blijven bij hun man of vrouw omdat ze niet alleen willen zijn of bevestiging nodig hebben. Maar ze blijven vooral trouw omdat ze menen dat ze niet kunnen leven zonder deze ene, meest unieke persoon uit het universum.
Daarom nemen gevangenen genoegen met weinig: met weinig intimiteit en seks, met weinig aandacht, met weinig verbinding. Natuurlijk mag je compromissen sluiten in de liefde en af en toe door de zure appel heen bijten. Maar wie een relatie eindeloos lang moet ‘volhouden’ is toe aan verandering.
Dus breek uit je gevangenis, knip dat lijntje door. Zeg tegen je vriend dat ‘ooit’ vandaag begint. Dat je nu een ring aan die vinger wilt zien. Waarschijnlijk zal hij je dan verlaten en daarmee de deur van je gevangenis wagenwijd openzetten.
