Afgelopen week vroeg ik mijn vriend of hij me mooi vindt. Zijn antwoord was: ‘Ik vind je leuk.’ Dat deed mij zeer, maar het bevestigde ook wat ik de hele relatie al voel: hij vindt mij niet mooi. Over andere vrouwen kan hij dat wel zeggen. Is het normaal dat ik hier redelijk verdrietig van word? Dat ik een man wil die trots op mij is?
Vragen om een complimentje is natuurlijk niet chic. Vind je me mooi? Ben ik je liefje? Hou je nog van me? Zulke vragen komen over als gezeur. Ik vermoed dat je vriend daarom zei dat hij je ‘leuk’ vindt. Eigenlijk zei hij: houd eens op met aandacht vragen.
Maar ja, klaarblijkelijk zegt hij nooit uit zichzelf iets aardigs. Ik kan me best voorstellen dat je dan toch naar complimentjes gaat vissen, ook al weet je heus wel dat dit niet sterk overkomt.
Er bestaat gelukkig een betere strategie om complimenten te krijgen: zelf complimenten geven. Goed voorbeeld doet volgen. Zeg niet tegen je vriend: je vindt andere vrouwen wel mooi en mij niet. Maar zeg: je hebt een goed oog voor vrouwelijk schoon.
Zeg hem dat hij mooi is en slim en opwindend (als dat zo is). Binnen de kortste keren zal hij ook iets aardigs zeggen over jou, tegen jou.
Misschien zegt hij dan nog steeds niet dat je mooi bent, omdat hij je inderdaad niet mooi vindt. Dat kan natuurlijk. Hij vindt je misschien wel slim, of grappig. Maar niet mooi. Betekent dat dan dat je inderdaad niet mooi bent? Of dat hij stront in zijn ogen heeft?