Mijn vriend en ik (22) zijn zes jaar bij elkaar. De laatste maanden verdwenen de aantrekkingskracht en speciale gevoelens voor hem; hij voelt nu meer als mijn beste vriend. Het maakt me verdrietig, want ik wil niet stoppen met deze relatie. Maar ik ben wel nog jong en wil dat speciale gevoel niet zo vroeg in mijn leven al opgeven voor veiligheid en stabiliteit.
Die speciale gevoelens ̶ je bedoelt liefde, neem ik aan ̶ moet je nooit opgeven voor veiligheid en stabiliteit, hoe oud je ook bent. Veiligheid is een troostprijs.
Bovendien is liefde nooit veilig of stabiel: als je weleens van iemand hebt gehouden, weet je dat liefde gepaard gaat met onzekerheid en twijfel.
Sterker nog, liefde is juist zo zoet omdat ze elk moment kan ophouden te bestaan. Liefde is als het leven, je begint eraan en je hoopt dat het lang zal duren, maar zeker weten doe je dat nooit.
Je bent nog jong en je hebt waarschijnlijk nog weinig relaties gehad. Ik raad je aan om flink te experimenteren voordat je besluit om de liefdesgok voor langere tijd met iemand te wagen.
Het is goed om een keer bedrogen te worden, om een keer slecht te worden behandeld en om een liefde te beleven die als een nachtkaars uitgaat, zoals je nu meemaakt.
Hoe verdrietig zulke ervaringen ook zijn, ze maken je bescheidener ten opzichte van de liefde. Je leert om met de liefde ook de onzekerheid en de twijfel te omarmen.
