Beste Jolet,
Vier maanden geleden heb ik een miskraam gehad. Het zou ons eerste kindje zijn. Sindsdien voel ik me bij vlagen eenzaam en verdrietig, en ik heb de neiging me terug te trekken. Met mijn man kan ik erover praten, maar anderen doen er luchtig over. Mijn moeder zegt dat ik moet ophouden met dat rouwgedoe. Niemand vraagt hoe het echt met me gaat. Is het normaal dat ik me zo voel?
Antwoord van Jolet Plomp:
Ja, uw gevoel is normaal. De eerste zwangerschap is een grote gebeurtenis – logisch dat het abrupte einde verdriet brengt. Het is vast niet uit onaardigheid dat anderen luchtig doen. Het kan onhandigheid zijn. Of uw vriendinnen zijn misschien zelf bang voor een miskraam. Het kan helpen om contact te leggen met lotgenoten, op internet of via de vroedvrouw.
Dit is een manier om afscheid te nemen van deze zwangerschap: in een mooi boekje alles opschrijven – hoe het voelde om zwanger te zijn, welke dromen u over het kindje had, wat een klap de miskraam was en, tot slot, welke wensen en plannen u meeneemt naar de volgende zwangerschap. Uw teruggetrokkenheid dreigt uw eenzaamheid te vergroten.
Kijk nog eens goed om u heen en neem tóch iemand in vertrouwen. U vindt het misschien eng, maar het zal echt helpen, want niemand kan raden wat er in u omgaat als u het niet vertelt. Wilt u nog eens proberen om uw moeder te vertellen hoe u zich voelt? Als dat geen effect heeft, probeer het dan los te laten. Wat fijn dat u wel terechtkunt bij uw man.
Vriendelijke groet,
Jolet Plomp
