Column Jean-Pierre van de Ven: Connectie

Twee jaar na het afsluiten van de relatietherapie komt Carla voor een privésessie. ‘Wim en ik zijn nog steeds samen,’ zegt ze als we tegenover elkaar zitten.

‘Nog steeds?’ zeg ik.

‘Haha, zo’n opgave is het niet, hoor. Er gaan veel dingen goed.’ Ze somt op: ze zijn gezellig samen op vakantie geweest, ze maken geen ruzie meer waar de kinderen bij zijn, de seks is weer op het oude peil en Wim drinkt véél minder.

Aangekomen bij de grote ‘maar’ valt Carla stil. Ik houd ook mijn mond, want in al die jaren heb ik wel geleerd wanneer ik iets moet zeggen en wanneer niet.

‘Maar goed, ik dacht, ik kom even kletsen met iemand, met jou dus, die weet welke vragen hij moet stellen.’

‘Dank je wel. En waar gaan mijn vragen dan over?’

Carla glimlacht om ons hete-brij-dansje. ‘Wim en ik hebben hier echt weer goede gesprekken gehad. Dat hebben we thuis een poosje volgehouden, maar dat is nu weer weggeëbd. We kunnen de connectie niet altijd meer vinden.’

‘Jullie praten niet.’

‘Nee. Nou, soms. Maar voor je het weet is er dan toch weer een ergernis, of een afleiding. Er is ook nooit tijd, met die banen van ons.’

Als een cliënt in haar eentje komt praten over haar relatie en als ze dan ook nog zegt dat ze geen connectie voelt met haar man, ligt het voor de hand om een gesprek met zijn drieën voor te stellen. Maar we hebben de tijd vandaag. Voordat ik de logische kaart speel, kan ik misschien nog een andere benadering proberen, bijvoorbeeld de oplossingsgerichte.

‘Je zegt niet dat je de connectie helemaal kwijt bent. Wanneer lukt het jullie wel om je te verbinden?’

Aan haar ogen zie ik dat ze het antwoord meteen weet, maar Carla hapert en hakkelt: ‘Ja, dat, ehm, soms lukt het wel. Bijvoorbeeld…’

Ze kijkt me even aan en laat het dan zuchtend los: ‘We gaan wel eens naar dansfeesten de laatste tijd. En dan nemen we zo’n pilletje – dat laten we wel eerst testen, hoor.’

‘En dan?’

‘Nou, dan zijn we heel lief voor elkaar en we dansen, maar zitten ook te praten. Ook de dagen erna nog.’

De laatste jaren wordt onderzoek gedaan naar therapieën waarbij cliënten onder begeleiding drugs nemen, zoals MDMA en XTC. Bij de behandeling van posttraumatische stress, angsten, burn-out en relatieproblemen worden goede resultaten gemeld, maar heel hard zijn die nog niet.

‘Wat fijn dat het jullie soms wel lukt,’ zeg ik. ‘Maar ja…’

‘Ja, we kunnen moeilijk elk weekend aan de pillen,’ zegt Carla. ‘Alhoewel ik zeker weet dat Wim daar geen enkele moeite mee zou hebben. Nu hij minder drinkt…’

‘Weet je wat?’ zeg ik. ‘Zullen we Wim vragen of hij de volgende keer met je meekomt?’