‘Ze heeft het heel goed opgenomen,’ vertelde mijn vriendin blij, ‘alleen moet onze relatie nog geheim blijven, want ze wilde afspreken dat ze allebei het eerste jaar niets met een ander beginnen. Uit respect voor hun huwelijk.’

Oei, dacht ik: die ex, daar krijgt ze nog wat mee te stellen. Ik heb eigenlijk nooit gezien dat zoiets ‘goed wordt opgenomen’. Naarmate een relatiebreuk meer menens wordt, gaat de gedumpte partij steevast meer tegensputteren.

Zelf verliet ik als student mijn vriend, die heel redelijk en mild reageerde, maar het nog even niet aan anderen wilde vertellen. Toen ik eenmaal woonruimte had en de verhuizing zich aandiende, gooide hij alles in de strijd om de breuk te belemmeren, tot aan de kat toe waar hij nooit naar had omgekeken.

Zo zijn er ook exen die via de kinderen hun greep op de vertrekkende partner prolongeren. ‘Vanwege de kinderen’ mag de ander geen nieuwe relatie beginnen, moet er samen kerst en oud-en-nieuw worden gevierd en dagelijks worden gebeld.

Ik had eens iets met een man die zeker tien keer per dag werd gebeld door zijn ex van wie hij al een jaar was gescheiden. Ze ging door het lint als ze niet wist waar hij was; ze moest immers 24 uur per dag weten waar haar kinderen waren.

Voor de klampende ex líjkt het alsof die dingen een collectief belang dienen en de vertrokken partner alleen aan zichzelf denkt. Begrijpelijk, want de vertrekkers zijn vaak gericht op het opbouwen van hun eigen nieuwe leven.

Maar de achterblijver zoekt vaak onbewust een manier om de relatie deels in stand te houden en greep op de ander te behouden. ‘Vrienden blijven’ is dan het motto – vergetend dat vrienden de leuke dingen van het nieuwe vrije leven voluit met elkaar bespreken, terwijl exen die dat doen elkaar alleen maar kwetsen.

Onder het mom van nobelheid en het beschermen van de goede verstandhouding houden de verlatenen zichzelf voor de gek en ontkennen stiekem de onherroepelijkheid van de breuk. Daarmee blokkeren ze de weg naar hun eigen vrije leven – vaak geholpen door de verlater, die de lieve vrede wil bewaren.

Het is verschrikkelijk als je aan de kant wordt gezet, en er staan overal verleidelijke laatste strohalmpjes, zoals de hoop dat het nieuwe leven van je ex in de soep loopt, of desnoods wraakacties om dat te bevorderen. Het is ook té oneerlijk dat jij in de misère zit en die ander in de zevende hemel met een nieuwe liefde.

Toch moet je juist dan de sterkste zijn, en de wijste. Je verlies nemen en je eigen leven in handen nemen. Want dáár hangt jouw geluk voortaan van af, niet van hoe goed of slecht je ex zich voelt. De beste wraak is een gelukkig leven – en tegen de tijd dat je dat hebt, maakt het je niks meer uit wat je ex doet.