‘Op mijn 15de ontmoette ik Ibelin online. We speelden allebei World of Warcraft, een rollenspel in gamevorm. Ik wist dat hij even oud was als ik, in het echt Mats heette, in Noorwegen woonde en schrijver wilde worden. We spraken elkaar bijna elke dag. Via hem kwam ik na een tijdje bij Starlight; een groep van zo’n veertig mensen die samen het spel spelen.
Het werd mijn online vriendengroep. In de game doet het er niet toe hoe oud je bent of hoe je eruitziet. Het enige dat telt, is of je aardig bent. Samen creëer je al chattend verhalen. Mijn ouders noemden het contact weleens nep, maar mijn online vrienden zijn net zo belangrijk als mijn offline vrienden.
Zes jaar geleden organiseerde een van de leden van Starlight een ontmoeting in Denemarken. Na een paar minuten was het ijs al gebroken en werd het ontzettend gezellig. Wel vond ik het jammer dat Mats er niet was. Hij kon niet, had hij gezegd, en korte tijd later werd duidelijk waarom. Mats vertelde ons dat hij een dodelijke ziekte had en niet lang meer zou leven. Dat was een schok voor iedereen.
Toen hij een jaar later overleed, postte zijn vader daarover op zijn blog. Ik heb hem gemaild en samen met vier andere leden van Starlight zijn we naar de begrafenis gegaan. Voor mij was dat logisch: ik kende Mats al zo lang en wilde mijn medeleven betonen. Zijn ouders waren diep onder de indruk van de verhalen die we vertelden over Mats. Ze dachten dat hun zoon nooit vriendschap had gekend en zagen pas op zijn uitvaart dat hij online echte vrienden had gehad.
Mats’ dood heeft ons als groep nog dichter bij elkaar gebracht, ook al wonen we verspreid door heel Europa. Nog elke dag ben ik dankbaar dat ik deze mensen via een game heb leren kennen.’
It’s all in the game
Net zoals Ibelin zijn er vier andere gelukkige gamers die hun verhaal vertellen in ons nieuwe nummer. Lees hier de interviews.