Van kinds af aan heb ik een vreemde relatie met eerlijkheid. Ik ben katholiek opgevoed en herinner me mijn eerste leugen nog heel goed. Het was in de tweede klas van de lagere school en we moesten onze zonden opbiechten aan een priester. Ik wilde niet mijn echte zonde (dat ik wenste dat er slechte dingen zouden gebeuren met de meisjes die mij pestten) aan hem vertellen. Dus ik verzon maar dat ik ruziemaakte met mijn broer. Achteraf voelde ik me schuldig en besloot nooit meer te liegen. Maar natuurlijk deed ik dat wel.

Log in om verder te lezen.