Peter Rudolf de Vries geniet nog na van zijn succes in de Puttense moordzaak, al is die emotie niet van zijn gezicht af te lezen. Hij oogt kalm en beheerst, de lippen op elkaar, het kortgeknipte snorretje onbeweeglijk. Zijn scherpe ogen peilen de interviewer. Hij straalt concentratie uit, hij laat zich niet afleiden. Na zeven jaar onderzoek en bijna veertig televisie-uitzendingen heeft hij zijn doel eindelijk bereikt. Mede dankzij zijn inspanningen werden ‘de twee van Putten’, die al zeven jaar vastzaten, eind april vrijgesproken voor de moord op stewardess Christel Ambrosius. ‘Natuurlijk ben ik ontzettend blij, het is echt een mooie overwinning’, zegt hij. ‘Het is ook een bewijs dat we de kijkcijfers en de commercie hebben genegeerd, anders hadden we er echt niet zoveel uitzendingen aan besteed.’
Zijn vasthoudendheid in de moordzaak leverde hem de bijnaam Peter van Putten op, vertelt hij, en nu krullen zijn mondhoeken toch een beetje. Zeven jaar geleden raakte hij geïntrigeerd door de moordzaak. Hij had het gevoel dat er iets niet klopte: ‘Er is een vrouw vermoord en verkracht, er is een druppel vers sperma op haar lichaam gevonden die niet van de verdachten is.’ Naarmate De Vries zich meer
