Woede
‘Uw opslag zit vol: van dat soort mededelingen word ik totaal wanhopig. Met mobiele technologie ben ik een ei. Gebruiksaanwijzingen vind ik ook te ingewikkeld. Waarom maken ze dingen niet gewoon makkelijker?! Ik erger me geregeld, maar toch ben ik niet gauw kwaad. Ja – achter de piano zitten en dan niet op een akkoord komen van een liedje dat ik zelf heb geschreven. Dan wil ik weleens met dingen gaan smijten.’
Verdriet
‘Mijn man, Bert Klunder, is nu tien jaar dood. Onze dochter was toen 10; als ik me realiseer hoe zijn overlijden bij Madelief binnenkwam voel ik de pijn tot in mijn buik. Als ik in haar nieuwe huis sta, weet ik hoe ontzettend graag Bert daarbij had willen zijn. Maar mijn verdriet slaat vaak om in ontroering: ik zie dat Bert verder leeft in Madelief. Ze heeft diezelfde maffe, onalledaagse geest als haar vader.’
"Zo'n kinderachtige actie geeft me een kick"
-Blijdschap
‘Laatst werd ik door handhavers van m’n fiets gehaald. “Mevrouw, afstappen en stoppen.” Ik mocht daar niet fietsen. Ik stapte af, maar zei heel rustig dat ik niet ging stoppen. “Jawel, u gaat hier wachten!” Nee, herhaalde ik en tergend langzaam liep ik door. Even later zag ik vanuit een winkel die twee bromsnorren naar mij zoeken. Van zo’n kinderachtige actie op zijn tijd krijg ik een vrolijke kick.’
Angst
‘Als ik een goed lied geschreven heb, ga ik er meestal van uit dat zoiets me nooit meer zal lukken. Ik ben hartstikke bang dat ik dingen niet kan. Of dat ik niet alles uit mezelf haal wat erin zit. Voor dodelijke ziektes ben ik ook benauwd. Voor slechtnieuwstelefoontjes. Hoe ouder ik word, hoe minder veerkrachtig ik met groot verlies kan omgaan. Vrees ik.’
