1. When I am laid in earth (Henry Purcell)
De prijsaria uit Purcells opera Dido and Aeneas. Prinses Dido staat op het punt te gaan sterven aan een gebroken hart. ‘Remember me, but forget my fate.’ Als de sopraan van dienst haar vak verstaat, sterf je een beetje met Dido mee. Daar helpt geen moedertjelief aan.

2. And I’m telling you I’m not going (Jennifer Holiday)
De apotheose van de soulmusical Dreamgirls. Vrouw wordt aan de dijk gezet door man, maar ze zegt: ‘Mooi niet, ik blíjf.’ De overtreffende trap van hartverscheurend vanwege de onontkoombare vereenzelviging van de luisteraar met de tragische Effie.

3. Erbarme dich (J.S. Bach)
Voor velen traantechnisch het hoogtepunt uit de Matthäus-Passion, op de voet gevolgd door het slotkoor, Wir setzen uns mit Tränen nieder. Uiterst effectief gecomponeerd. Meteen al door de vioolsolo aan het begin van Erbarme dich wordt elk verzet gebroken.