Het klinkt misschien gek, want mijn partner en ik hebben in totaal al vijf kinderen met onze ex-partners, maar ik zou dolgraag nog een kind van ons samen krijgen. Ik probeer te accepteren dat het voor hem niet meer hoeft, maar steeds neemt het verlangen de overhand. Ik ben 38 en bang dat ik later spijt krijg als ik het niet doe.
Ja, dat verlangen naar samen met je geliefde een kind krijgen is iets oer-achtigs. Rationaliseren daarover lukt niet. Maar wat wel kan: áls jullie jouw verlangen willen vervullen, rekening houden met de belangen van alle betrokkenen. Omdat als je dat niet doet, je later zeker spijt krijgt.
Dat begint met benieuwd zijn naar wat het voor de anderen – zoals je partner, de kinderen en hun ‘andere’ ouders – betekent als er een kind bij komt. Zo kan het voor de kinderen moeilijk zijn als er veel tijd en aandacht naar de baby gaat, en jullie ex-partners zullen het ook zeker merken als jullie tijdelijk minder beschikbaar zijn voor de kinderen.
Neem ook praktische dingen mee: geld, tijd, plaats in huis en de auto, vakantiemogelijkheden. En denk aan de belangen van het nog ongeboren kind: zal het van beide ouders de aandacht en liefde krijgen die het verdient?
Bevraag elkaar. Bevraag ook jullie kinderen. En zet al die belangen op een rijtje. En neem dan samen met je partner een beslissing. De hamvraag is of jullie nog ruimte hebben – in je hart en in je leven – voor een andere persoon erbij.
Want een kind is voor levenslang, vooral voor de broers en zussen.
