Ik word snel boos

Beste Ursela,
Ik ben maar steeds zo boos. Laat ik beginnen met te zeggen dat ik een uitstekend leven heb, alles gaat prima. Goede baan, hele lieve man, fijne vrienden en familie, ik woon enorm leuk, iedereen gezond en op dit moment is het leven rustig en niet al te turbulent. Maar ik blijf maar een soort boos en geïrriteerd gevoel houden.

Ik ben snel boos in het verkeer, snel boos op mijn werk, boos op alles wat ook maar even misgaat. Vooral als mensen (in mijn ogen) onbeschoft zijn (en dat is al snel) of anders reageren dan ik zelf zou doen. Soms word ik zo boos dat ik me agressief voel. Ik doe niets daarmee, behalve veel te hard achter iemand aanrijden in het verkeer (totdat ik zelf de belachelijkheid daarvan weer inzie) of een keer keihard met mijn hand op tafel slaan, zodat ik alleen mezelf pijn doe.

Ik wil dit helemaal niet en ik doe er van alles aan om het tij te keren (reiki, mediteren, etc). Maar toch krijg ik het boze gevoel niet weg. Net alsof je in een permanente staat van PMS (Pre Menstrueel Syndroom) bent. Het staat me inmiddels aardig in de weg en ik denk erover na om (weer) professionele hulp in te schakelen.

Ik heb waarschijnlijk ook te maken met (sensatiezoekende) hoogsensitiviteit, misschien dat dat er ook mee te maken heeft. Tevens heb ik een verleden met een bij tijd en wijle zeer agressieve en driftige vader. Hij leeft niet meer en ik heb inmiddels vele therapiesessies erop zitten om hiermee te dealen. Ik heb niet het gevoel dat ik nog boos ben op mijn vader, maar misschien verklaart het wel iets en ben ik onbewust toch nog heel erg boos. Ik werk veel met mannen en ik merk wel dat ik vaker boos ben op mannen dan op vrouwen.

Kortom, ik wil niet meer boos zijn. Misschien zit ik vast in een patroon. Wat zou een goede manier zijn om te proberen hiermee om te gaan?

Vriendelijke groet,
Jade